Love me harder

Het werk van Joseph Klibansky onderzoekt de relatie tussen een ding en zijn essentie, tussen wat we zien en wat een beeld impliceert. Het gevoel van precair evenwicht dat te vinden is in zijn recente schilderijen en in zijn sculpturen, onthult hoe triest dystopisch een beeld kan zijn dat op het eerste gezicht gelukkig utopisch lijkt. Het onthult dus hoe utopie en dystopie naast elkaar kunnen bestaan binnen hetzelfde beeld.

Klibansky waagt zich op het gebied van de fenomenologie en bespreekt zaken die verband houden met perceptie die filosofen en kunsthistorici hebben gefascineerd en evenzeer de aandacht van kunstenaars hebben getrokken. In zijn recente schilderijen plaatst Klibansky architectuur naast stukjes stedelijke en natuurlijke landschappen, waarvan de meeste door de kunstenaar zelf werden gefotografeerd tijdens zijn reizen. Vlinders, vogels, nimfen en impressionistische schitteringen worden vermengd met afbeeldingen die worden geprojecteerd op gigantische schermen, straatnaamborden en sprankelende auto’s. Hoewel niets de realiteit effectiever kan weergeven dan een foto die is genomen om een plek te herinneren waar men is geweest, maakt Klibansky misbruik van een leugen om de waarheid te vertellen.